در این دیار تنهایی

همان رهگذار غربت مدائن هستم

با بقچه ای لبریز از فریاد

پا به پای غروب دلم مسافر غمکوچه های بارانیست

من از نهایت اندوه عشق می آیم

و

جاده محبت از سفر خالیست

تنها گره گاه اندیشه ام با شب میشکند

و تنها مشغله ی افهامم چند سطریست

که در این فضای مجازی تقدیم میکنم

بسان تحفه سبزی از درویش

به پیشگاه ...!